Before kami umuwi ng Pinas:
Alvin tumawag sa kaibigan niya.
Kaibigan: "Uy, buti na lang tumawag ka papadala na namin yung mga regalo ng mga bata."
Dumating kami ng Pinas, nakauwi na kami ng Sydney. Hanggang ngayon, di ko maaninag ang sinasabi niyang mga regalo.
Asar talo si Alvin.
Hahaha
Pero, pet peeve ko yun. Ano, trying to impress us? Huwag na lang magsabi ng ganoon kung hindi kaya panindigan, di ba? Or kung talagang wala naman.
Umuwi kami ng Pinas, kinita ang ilang kaibigan. Di maiiwasan sa mga kwentuhan, may mga kaibigan na tila ba ilalabas lahat ng pwede ipagyabang. Tipong obvious naman na, trying to impress us. Are they trying to convince us or themselves?
Actually, siya pa rin si kaibigan na binaggit ko sa unang kwento.
Ewan. Nakakatawa na nakakalungkot.
Napapangiti na lang kami ni Alvin. Buti na lang, humble si Alvin. Nung tahimik lang siya, tahimik lang din ako. Kahit ang dami niyang pwede ikwento.
Akala ata niya nakikipagkompitensiya kami sa kanya.
At this point in our lives, we have nothing more to prove...lalo na sa kanya at sa maybahay niya.
yun lang. The end.
